​Φθειρίαση

Η φθειρίαση του τριχωτού της κεφαλής οφείλεται στην παρασιτική λοίμωξη του ανθρώπου από τον pediculus humanus capitis. Οι φθείρες μολύνουν το τριχωτό της κεφαλής και συνήθως προσβάλλουν παιδιά (σχολικής ηλικίας). Είναι ασύνηθες σε μωρά.

​

Οι ψείρες του κεφαλιού είναι εντοπισμένες μονάχα στο τριχωτό και όχι σε άλλα σημεία του σώματος, στο υπόλοιπο σώμα διακρίνουμε μια διαφορετική κατηγορία ψειρών, τις φθείρες του σώματος καθώς και αυτές του εφηβαίου.

​

Μεταδίδεται κυρίως με την άμεση επαφή Οι φθείρες ζουν ένα μήνα περίπου και τα θηλυκά γεννούν 7-10 αυγά ημερησίως. Τα αυγά επωάζονται σε θερμοκρασία περίπου 32 βαθμών κελσίου για 8-12 μέρες και για αυτό και βρίσκονται σε επαφή με το δέρμα Τα αυγά (οι κόνιδες) στερεώνονται στο σώμα της τρίχας.

​

Πιο ευάλωτα στις ψείρες είναι τα παιδιά που υποφέρουν από άσθμα, έκζεμα ή αλλεργική ρινίτιδα, καθώς αυτά έχουν ατοπικό υπόβαθρο και συνεπώς εκδηλώνουν πιο εύκολα πάσης φύσεως δερματίτιδες.

​

Οι ψείρες δεν είναι μάστιγα των κατώτερων τάξεων, ούτε σημάδι κακής υγιεινής. Αφορούν όλα τα παιδιά ανεξάρτητα οικογενειακού εισοδήματος, κοινωνικής τάξης και ατομικής υγιεινής. Οι ψείρες μπορούν να επιβιώσουν κάτω από το νερό έως και έξι ώρες, ούτως ώστε τα συχνά μπάνια δεν μειώνουν την πιθανότητα για ένα παιδί να κολλήσει.

​

Θεραπεία

Για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της φθειρίασης συστήνονται τα εξής:

• Χρήση αντιφθειρικών σαμπουάν και λοσιόν. Είναι σημαντικό να δοθούν οδηγίες από το δερματολόγο για τον σωστό τρόπο χρήσης και κάποια τρικ που θα βοηθήσουν στην απαλλαγή από τους δυσάρεστους επισκέπτες.

• Αραιωμένο ξυδόνερο βοηθά στην αποκόλληση των αβγών ή των κονίδων. Μόνο μία πολύ λεπτή χτένα μπορεί να αφαιρέσει τις κόνιδες αποτελεσματικά.

• Συστήνεται καλή απολύμανση ρούχων, σεντονιών, μαξιλαροθηκών, χτενών αλλά και λούτρινων παιχνιδιών.

 

Σε περίπτωση που σε κάποια οικογένεια ένα παιδί έχει ψείρες καλό είναι να λαμβάνεται η θεραπεία και από τα υπόλοιπα μέλη ταυτόχρονα. Αν η φθειρίαση επιμένει η επίσκεψη στον ειδικό θα βοηθήσει στην επιλογή της κατάλληλης τοπικής θεραπείας και στην μείωση της περαιτέρω ταλαιπωρίας του ασθενή αλλά και των υπολοίπων στην οικογένεια.